Już w Starym Testamencie, przez cały okres chrześcijańskiej Europy, zakaz wkraczania władzy państwowej na terytorium Kościoła miał przede wszystkim wymiar najbardziej dosłowny.
Świątynia, kościół to miejsca święte.

To dlatego nie może być zgodny na to, co właśnie czynią władze polskie. Pod pretekstem epidemii stopniowo naruszają tę fundamentalną, cywilizacyjną zasadę. Dokonują zawłaszczenia, przesuwania uprawnień państwa, które nagle ma coraz silniejsze prawa kontroli i wpływania na to, co dzieje się we wnętrzu kościołów.

Wiele osób, które podejmują takie działania jako władza świecka, podają się formalnie za katolików. Można nawet powiedzieć, iż np. dla potrzeb wyborczych, politycznych, potrafią się tym afiszować. Skoro tak, należy rozważyć konsekwencje działań, które obecnie podejmują, na gruncie prawa kościelnego.

Tych zagadnień dotyczy nasze najnowsze oświadczenie:

OŚWIADCZENIE

Ostatnie miesiące przynoszą eskalację medialnej nagonki środowisk antykościelnych oraz  wzrost presji na katolików i Kościół ze strony ulegających tej nagonce władz państwowych.

Jako szczególnie niebezpieczne postrzegamy dwa zjawiska.

Po pierwsze, budowanie przez instytucje państwowe, choćby podświadomego poglądu u ludzi, że kościoły, księża, katolicy, są szczególnie niebezpiecznym źródłem zagrożenia epidemicznego.

Po drugie, coraz bardziej intensywne testowanie przez przedstawicieli władz reakcji społecznej na sugerowanie, iż władza państwowa dysponuje prawem zamknięcia wszystkich kościołów (z czego wynika, iż co do zasady kult publiczny jest uzależniony od pierwotnej akceptacji, zgody wyrażanej przez państwo).

Świadomość zagrożenia powinna skłaniać katolików do kategorycznego trwania przy przekonaniu, iż Kościołowi przysługuje swobodne wykonywanie swych uprawnień i zadań w miejscach świętych. W sposób wykluczający prawo władzy świeckiej, do zakłócania praw Kościoła. Nie można godzić się na to, iż państwo, powołując się na rzekomo nieograniczony zakres swego porządku prawnego, dokonuje bezprawnej aneksji tego, co święte łamiąc równocześnie przepisy prawa wynikające z konkordatu .

Szczególnie bolesne są sytuacje, gdy osoby twierdzące, iż są katolikami, a pełniące jednocześnie funkcje publiczne, przedkładają wykonywanie bezprawnych regulacji państwowych, nad wierność Bogu i Jego Kościołowi. Nadszedł czas, iż sytuacje takie powinny spotkać się ze stosowną, przewidzianą nauczaniem Kościoła, reakcją władz duchownych.

25.03.2021r.

Ryszard Skotniczny, Stowarzyszenie Europa Tradycja
Urszula Strynowicz, Wspólnoty Nieustającego Różańca Świętego im. Św. Jana Pawła II.
Jacek Kotula, Fundacja Życiu Tak
Teresa Bazylko-Boratyn, Legion Maryi
Ks. Witold Seredyński
Maria Bienkiewicz, Fundacja Nowy Nazaret
Marcin Dybowski, Krucjata Różańcowa za Ojczyznę